Ik zit in mijn degelijke Duitse auto, rij over de Belgische landwegen en hoor een discussie over de verplichte inburgeringscursus voor migranten bij ons Nederland. Meer dan 50% heeft de toets niet gehaald. Het moet strenger, meer regels, zwaardere sancties.
Het verkopen van ons Nederlandse gedachtegoed
In gedachten denk ik terug aan de middelbare school. Ik was jong en alles was nieuw. Wilde leren en begrijpen hoe die wereld in elkaar zat. Met sommige vakken had ik wel iets; sport, natuurkunde, biologie. Maar dan geschiedenis: ik leef nu, die mensen zijn allang dood. Maatschappijleer: vakbonden en structuren die we met elkaar bedacht hebben. En dan godsdienstles; de verschillen tussen de religies, het aantal goden. Wat moet ik ermee? Lijstjes, jaartallen… en jawel, proefwerk weer gehaald. Lekker veilig kennis testen en goede score voor die leraar. ‘Liefde voor het vak’ bijbrengen? Ik had een hekel aan die vent en aan het vak. Wat had ik eraan? Als die leraar mij nou eens had gevraagd waar ik van droomde, wat mij nu bezighield, waar mijn roots lagen. Dan had hij zeker een sleuteltje gevonden om zijn gedachtegoed aan mij te verkopen. Waarschijnlijk zou ik hem nu dankbaar zijn geweest, nu ik de hele wereld over reis.
De ander begrijpen
Wij zijn een exportland, producten verkopen kunnen we als de beste. De wereld rondreizen om onze waar te slijten. Dat is lekker gemakkelijk en veilig. De boel een keer vol zetten met onze handelsgeest, goed van ons. Maar wat moet eigenlijk die Belg, Eritreeër, Syriër met ons product? Als we niet begrijpen hoe zijn wereld in elkaar zit, waar hij naar op zoek is, gaan we nooit de juiste argumenten vinden. Koopt hij één keer, maar gaat hij ons Nederlandse product niet omarmen.
En dan ons Nederlandse gedachtegoed, wat we allemaal zo waardevol vinden. We krijgen het niet verkocht aan de migranten. Dus de Calvinistische aard volgen, meer regels, zwaardere sancties… Dat is lekker gemakkelijk en veilig, goed van die politicus. Maar gaat die migrant dat ooit kopen?
Luisteren
Misschien brengt luisteren ons verder. Wat hem nu bezighoudt, zijn roots, waar hij van droomt nu hij hier is, en misschien wel wat hem irriteert in ons kikkerlandje. Dan vinden we zeker argumenten die hem aanspreken in ons Nederlandse gedachtegoed. Daarmee verandert ons Nederlandse gedachtegoed niet, maar krijgt hij ’liefde voor het vak’, en gaat hij het misschien nog wel omarmen.
Een vrolijk en tolerant kerstfeest!
