Als er één bolwerk is waar regels en mores al eeuwenlang de boventoon voeren, dan is het wel de kerk. Weinig creativiteit, laat staan inspringen op speciale wensen van de kerkgangers, die klanten van de kerk, al eeuwenlang.
Ik zit dus afgelopen vrijdag in de kerk. Nu kom ik daar de laatste tijd niet zo vaak meer als in mijn jeugd. Geboren in een Brabants gezin, ging ik vroeger elke week naar de kerk. Openingslied, voorbeden, lezing uit het evangelie, preek en iedereen loopt volgens vast patroon naar voren voor de communie. Week-in-week-uit hetzelfde ritueel.
Een eerste ervaring
Als ik nu in de kerk kom, dan is dat meestal voor een begrafenis. En zo ook afgelopen vrijdag. Iedereen gaat staan, de kist wordt opgehaald, enzovoort enzovoort. Ik denk: daar gaat ie weer. Mijn oog valt op het kleinkind van de overledene. Ook voor haar een spannende dag. Hoogtepunt voor haar: de kaarsen aansteken bij de kist. Ze is drie turven hoog en de kaarsenstandaard is al hoger en dan nog een dikke kaars erop van meer dan een meter. Ze krijgt van de misdienaar een klein kaarsje om de grote aan te steken. Want zo hoort dat.
Ik zie het meisje vertwijfeld kijken, de misdienaar ook. De hele kerk, althans ik, denk: hoe gaat ze dit oplossen? Dit wordt voor haar geen goede eerste ervaring met de kerk. Maar ja, regels zijn regels. Pa tilt haar op, de misdienaar helpt en met veel moeite lukt het dan toch die eerste hoge kaars aan te steken. Nog 5 te gaan… Dit wordt een trauma voor het meisje.
Trots als een pauw
En dan… Dan gebeurt het. Ik zie de misdienaar naar de pastoor kijken en hij besluit de grote kaars uit de standaard te halen en op de grond te zetten. Het kleinkind is gelukkig, want ze kan hem nu wel zelf aansteken en trots als een pauw huppelt ze terug naar de banken. Nou, die heeft er ondanks de moeilijke situatie toch nog een hele mooie eerste ervaring met de kerk aan overgehouden.
Anticiperen
Wel lekker makkelijk voor die organisatie, al die vaste regels, maar wel langzaam klanten aan het verliezen. Och, misschien zijn we als organisatie soms allemaal wel een beetje kerk. Misschien zouden we wat meer ruimte moeten laten voor onze medewerkers, want die kunnen vaak veel beter anticiperen op de wensen van onze klanten, dan wij met onze aanhoudende drang om krampachtig vast te houden.
Marcel Zijp
Groep5700
