Skip to content

Vandaag is het precies een jaar geleden dat mijn eerste werkdag bij Groep5700 begon. Ik weet nog dat ik de kinderen naar school had gebracht en dat ik even in de auto tijd had voor mezelf om te bedenken wat ik nooit zou kunnen bedenken van tevoren; namelijk hoe de eerste dag zou zijn. Na 100 scenario’s te hebben uitgedacht, parkeerde ik mijn auto, liep naar de voordeur en belde aan – omdat ik op die eerste dag natuurlijk nog geen sleutel had.

Alleen luisteren

Kopje koffie, luisteren naar de verhalen van collega’s en zelf niet te enthousiast meteen al het hoogste woord hebben. Daar begon het al: verhalen delen. “We hadden een feestje dit weekend, heeft zoonlief lekker geslapen vannacht en jemig, wat ik toch heb meegemaakt!” Verhalen tijdens de koffie, die mij hielpen mijn nieuwe collega’s al wat beter te leren kennen. Het enige wat ik hoefde te doen, was luisteren.

Storytelling tastbaar maken

Wat ik toen nog niet wist, is dat verhalen continue terug zouden komen in mijn werk. Door Udo werd ik meegenomen in Storytelling, voor mij toen nog een ontastbaar begrip, maar wat de maanden erna steeds tastbaarder werd. Ik leerde wat prikkelvragen zijn, wat verhalen kunnen betekenen en dat een verhaal ophalen totaal iets anders is dan een interview afnemen. Ik mocht zelf verhalen ophalen, bij collega’s van een zorgorganisatie waar ik twee dagen in de week interim aan de slag ging als communicatieadviseur. Prachtige verhalen, die veel inzicht geven in de organisatie, die richting geven en die mij en vele collega’s raken. Deze verhalen gaan nooit verloren, ze blijven leven en er komen nieuwe verhalen bij. En weet je wat zo mooi is? Storytelling wordt daar stap voor stap tastbaar gemaakt; de verhalen worden gedeeld intern, samengesmolten tot een corporate story en zelfs vastgelegd in beeldmateriaal; sprekende foto’s met elk een eigen verhaal. Zo wordt Storytelling tastbaar.

Eén jaar later

Veel heb ik geleerd het afgelopen jaar. Niet alleen over hoe Storytelling veel voor bedrijven kan betekenen, maar ook voor mij zelf, mijn familie, vrienden. Als ik nu aan mijn dochters iets vraag en écht luister, dan vertellen ze verhalen. Verhalen die mij helpen hen nog beter te begrijpen.

Vandaag, 1 september 2016, breng ik de kinderen naar school en ga ik weer op weg naar Aarle-Rixtel. Ik parkeer mijn auto, loop naar de voordeur en steek de sleutel in het slot. Binnen hoor ik mijn collega’s praten; de eerste verhalen van de dag worden alweer gedeeld. “Goedemorgen! Koffie? Vertel……!”

Dit vind je misschien ook leuk
Red,Heart,On,Piano,Keys,,Vintage,Color,,Valentines,Background
Elke keer weer als we een workshop storytelling geven, vind ik het spannend hoe mensen het zullen ervaren. Gaan ze geïnspireerd de deur uit? Willen ze graag verhalen op gaan halen bij collega’s of bij klanten? Laatst nog, gaven we bij een bank aan medewerkers een workshop. We begonnen met de vraag ‘bij welk liedje heb je een speciale herinnering?’. De mooiste en meest verdrietige momenten worden gedeeld. Zoals de openingsdans op haar ultieme trouwdag, de geur van vers gemaaid gras van het weiland waar langs hij vroeger naar school...
blog-tollerant-kerstfeest-5700
Ik zit in mijn degelijke Duitse auto, rij over de Belgische landwegen en hoor een discussie over de verplichte inburgeringscursus voor migranten bij ons Nederland. Meer dan 50% heeft de toets niet gehaald. Het moet strenger, meer regels, zwaardere sancties. Het verkopen van ons Nederlandse gedachtegoed In gedachten denk ik terug aan de middelbare school. Ik was jong en alles was nieuw. Wilde leren en begrijpen hoe die wereld in elkaar zat. Met sommige vakken had ik wel iets; sport, natuurkunde, biologie. Maar dan geschiedenis: ik leef nu, die mensen...