Gisteravond zat Fresku bij DWDD en hij vertelde een ontroerend en verontrustend verhaal. Hij was bij een optreden van Chris Rock en iedereen moest zijn telefoon inleveren. Het was jaren geleden dat hij met zo veel mensen in een ruimte was geweest zonder smartphone te gebruiken. En wat er gebeurde ontroerde hem. En mij ook.
Na de eerste onwennige minuten voltrok zich iets wat in de vorige eeuw de gewoonste zaak van de wereld was: mensen gingen met elkaar praten. Na wat verlegen woorden, ontstonden er hele gesprekken, over het moment, het optreden, over jou en ons. Je was bijna vergeten hoe leuk het is om echt live in contact te zijn met iemand. Een eerste stap misschien wel op weg naar een duurzame relatie. Om in storytellingtaal te spreken: the shortest distance between two people is a story.
Het was het tweede bericht in korte tijd over het gebruik of eigenlijk het niet gebruiken van smartphones. Techniekfilosoof Hans Schnitzler vroeg zijn studenten om een week lang geen telefoon te gebruiken. De reacties waren zonder uitzondering positief. Een student raakte in vervoering van een wandeling in het park, een ander sliep veel beter, er was zelfs iemand die zei dat mensen hem een prettiger persoon vonden zonder telefoon op zak.
Kunnen we nog terug? Als het leven zonder telefoon zo veel leuker is, waarom doen we dat dan niet? Waarom zouden we de wereld redden door de CO2-uitstoot te verminderen, als we de echte wereld vervangen door een digitale wereld? Een virtuele wereld waarin het afval alleen wordt uitgescheiden door al die mensen die daar, in de anonimiteit, durven wat ze in het echt niet durven?
We kunnen het proberen. Even offline.
Dus: doe vandaag iets uit, je telefoon, en iets aan, een extra trui. Zo werk je aan duurzame relaties, minder digitaal afval รฉn een minder uitstoot van CO2. Want met die trui kan de verwarming wel wat omlaag.
Vandaag ben ik dus niet bereikbaar op mijn smartphone. En jij ook niet, hoop ik.
Een fijne duurzaamheidsdag 2017!
Udo Holtappels
Groep5700
